Wystawa Sny (nie)rzeczywiste ukazuje postawy artystów wobec sztuki społecznie zaangażowanej. Zestawienie manifestów Mieczysława Szczuki „Sztuka a rzeczywistość” i Artura Żmijewskiego „Stosowane sztuki społeczne” prowokuje pytania o rolę sztuki: czy powinna być użyteczna w życiu codziennym? Mieć wpływ na masową świadomość i wyobraźnię? Czy powinna spełniać się jako forma czysto estetyczna? Twórcy przeciwstawiają się działalności artystycznej izolującej się od problemów społecznych.

Projektując architekturę wychodzącą naprzeciw potrzebom człowieka, Mieczysław Szczuka, stworzył wizję Domów-ogrodów w miastach-ogrodach. Proponowane przez niego kompleksy miejskie miały harmonizować betonową architekturę z naturą. Uważał, że wprowadzenie zieleni oraz dużej ilości naturalnego światła do przeszklonych wnętrz polepszy standardy życia. Paradoks tej idei jest odczuwalny w przestrzeni wystawy, znajdującej się w osiedlowym bloku, zakorzenionym w modernistycznym marzeniu o „maszynie do mieszkania”.

Współczesną refleksję nad architekturą modernizmu podejmuje Nicolas Grospierre w pracy The Glass House. Szklana architektura symbolizująca przejrzystość i otwartość społeczeństwa okazała się narzędziem kontroli zarówno człowieka, jak i sztucznie wprowadzonej do niej zieleni. Do koncepcji zielonego wnętrza odnosi się interwencja świetlna Patryka Kowalczyka. Młody artysta symbolicznym gestem realizuje marzenie Mieczysława Szczuki.

Manifestacja przeciwko wojnie w Gazie,17.01.2009, Tel Aviv — Jaffa, Izrael Yael Bartany i Artura Żmijewskiego, zrealizowana dla Muzeum Sztuki w Hajfie na wystawę Historia przemocy, powstała w reakcji na izraelski atak na strefę Gazy. Skrytykowany za „zwyczajną dokumentalność” oraz brak wartości artystycznych, został odrzucony przez kuratorki wystawy. Praca odzwierciedla postawę artysty, postulującego tworzenie sztuki odnoszącej społeczny skutek. Warsztat pracy Żmijewskiego przybliżają materiały prasowe zebrane podczas tworzenia Demokracji — projektu realizującego koncepcję sztuki zaangażowanej społecznie.

Podobną formą wypowiedzi posługuje się KwieKulik w Manifestacjach (1972–1982). Duet artystyczny Przemysława Kwieka i Zofii Kulik, dokumentuje za pomocą kamery ważne ceremonie współczesnego świata: Olimpiadę, pogrzeb Breżniewa, wizytę papieża w Polsce oraz pochód pierwszomajowy. Eksperymentując z nowymi estetykami, kierowali swoją uwagę na oficjalne wydarzenia polityczne i propagandowe.

Więcej informacji o wystawie na:
www.ideozy.blogspot.com

Artyści:

Yael Bartana
Nicolas Grospierre
Patryk Kowalczyk
KwieKulik
Mieczysław Szczuka
Artur Żmijewski

Kuratorki:

Karolina Andrzejewska
Katarzyna Juchniewicz
Anna Oporska
Ewa Rzeszowska


Wystawa otwarta 11.01–19.01.2010
wtorek — sobota, 16.00–19.00

Wystawie towarzyszy wykład prof. A. Turowskiego pt.
Sen o rozkoszy w globalnej wiosce krążącego kapitału

Muzeum Sztuki Nowoczesnej
Ul. Pańska 3, Warszawa
07.01.2010, 16.00